Αντίθετα με αυτό που πιστεύουν πολλοί, οι πολεμικές τέχνες δεν είναι αποκλειστικότητα των Ασιατικών λαών, αλλά υπάρχουν με κάποια μορφή σε κάθε κουλτούρα ανά τον κόσμο.
Επίσης δεν είναι ευρέως γνωστό, ότι υπήρχε στον αρχαίο κόσμο μια πολεμική τέχνη η οποία όχι μόνο στέκεται επάξια έναντι των μεταγενέστερων πολεμικών τεχνών ασιατικής προέλευσης αλλά θεωρούνταν στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες ως το απόλυτο τεστ για την μαχητική ικανότητα του αθλητή.
Αυτή η πολεμική τέχνη δεν είναι άλλη από το ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΝ, το οποίο περιελάβανε στοιχεία από την ελληνορωμαϊκή πάλη, πυγμαχία, κλοτσιές, γραπώματα και κλειδώματα κεφαλής και άκρων. Δηλαδή περιελάβανε μια μείξη διάφορων πολεμικών τεχνών και το μόνο που δεν επιτρέπονταν ήταν το δάγκωμα και το επιτηδευμένο γδάρσιμο – ξύσιμο με νύχια! Είναι νομίζω αρκετά προφανές ότι η αρχαία πολεμική τέχνη του παγκρατίου έμοιαζε απίστευτα με τις σημερινές Μεικτές Πολεμικές Τέχνες ή κατά κόσμο… MMA!
Όσοι ήθελαν να προπονηθούν στο παγκράτιο, το κάνανε στις «παλαίστρες» (γυμναστήρια ή σχολές θα τα λέγαμε σήμερα). Εκεί, υπήρχαν δωμάτια που ονομάζονταν «κωρύκειον» απ΄ το ταβάνι των οποίων κρέμονταν οι κώρυκοι που αποτελούσαν πρακτικά τους σάκους πυγμαχίας εκείνης της εποχής. Οι σάκοι αυτοί ήταν γεμισμένοι με πλιγούρι ή σύκα και κρέμονταν στο ύψος του στήθους για γρονθοκόπηση. Επιπλέον, υπήρχαν αμμόσακοι που κρέμονταν πιο χαμηλά και δέχονταν τις κλοτσιές. Υπάρχουν αναφορές πως κάποιοι παγκρατιστές είχαν τόσο δυνατές κλοτσιές που διαπερνούσαν τις πολεμικές ασπίδες
