Η παιδική παχυσαρκία , έχει χαρακτηριστεί τις τελευταίες δεκαετίες ως επιδημία. Το συγκεκριμένο αυτό ζήτημα έχει πια την προσοχή των επιστημόνων, των μέσων μαζικής ενημέρωσης αλλα και των γονέων. Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής των νέων και της εργασίας, συμβάλλουν στην επιδείνωση της κατάστασης αυτής.
Οι αιτίες που συμβάλλουν στην εξέληξη της παιδικής παχυσαρκίας μπορούν να διαχωριστούν σε γενετικές και περιβαλλοντικές. Η κληρονομικότητα ανήκει στις γενετικές αιτίες και είναι μια τάση για παχυσαρκία η οποία κληρονομείται και μπορεί να εκδηλωθεί, μόνο εάν το επιτρέψει το περιβάλλον. Περιβαλλοντικοί παράγοντες οι οποίοι σε συνδιασμό με την κληρονομικότητα συμβάλλουν στην εξέληξη της νόσου είναι ο υπερσιτισμός – κακή διατροφή και αφορά κυρίως τα ενδιάμεσα γεύματα { πατατάκια-κρουασάν-μπισκότα-γλυκά-σοκολάτες κλπ } και όχι τόσο τα κυρίως. Ενας ακόμη σημαντικός παράγοντας είναι η μειωμένη φυσική δραστηριότητα. Συνοδεύεται από αύξηση της αδράνειας { τηλεόραση-υπολογιστής-βιντεοπαιχνίδια-κινητα τηλέφωνα } . Στατιστικά, παιδιά που έχουν έναν παχύσαρκο γονέα, έχουν πιθανότητα 50% να γίνουν παχύσαρκα, ενώ τα παιδιά με 2 παχύσαρκους γονείς, έχουν 80% πιθανότητα!!
Είναι απαραίτητο να γνωρίζουν οι γονείς την σοβαρότητα των ψυχοκοινωνικών λόγων για ένα παχύσαρκο παιδί.
Η έλλειψη επικοινωνίας των παιδιών με τους γονείς τους, σε συνδυασμό με την υπερπροστασία των γονέων για την αύξηση βάρους των παιδιών τους, οδηγεί σε αρνητική εικόνα για το σώμα τους και αυτή με την σειρά της σε απομόνωση ή ακόμη και σε κατάθλιψη. Αυτό το συνάισθημα στιγματίζει τα παιδιά και έχει ως αποτέλεσμα την διαταραχή της διατροφικής τους συμπεριφοράς!!
